“Change… Is het nog nobel om daarin te geloven? Is het nobel om vast te blijven houden aan het geloof dat de mensheid kan veranderen als diezelfde mensheid nooit iets anders heeft gedaan dan al het andere leven op aarde onderwerpen voor eigen gewin? Wij mensen zijn verantwoordelijk voor de grootste massa-extinctie uit de geschiedenis. Hoeveel geweld moeten we nog plegen voordat we gaan inzien dat de mens het grootste probleem op aarde is?”
“Vroeger dachten mensen dat God hen kon redden, nu heeft technologie die plek ingenomen. Ik voelde me wat dat betreft een atheïst tussen de godsdienstwaanzinnigen. Mensen hadden niet door dat elke technologie een eigen waardensysteem met zich meebrengt dat net zo subjectief is als alle andere religies. Het waardensysteem van technologie gaat altijd over efficiency, groei, complexiteitsreductie, kortetermijnoptimalisatie en contextblindheid. Allemaal zaken waarmee we onszelf naar de ecologische afgrond hebben geduwd.”
Voor het eerst in mijn leven heb ik iets anders geschreven dan een essay, artikel of wetenschappelijk paper. In mijn fictieverhaal Leve het uitsterven maak je kennis met Extinction Go. Een maatschappelijke beweging die afscheid wil nemen van misschien wel het allergrootste bullshitbeest van allemaal: de mens. Wat gebeurt er als je je tot zo’n radicaal pleidooi probeert te verhouden? Lees hier het verhaal.
Universiteit Utrecht interviewde hoogleraar Latijnse Taal en Literatuur Antje Wessels en mij over excuses als PR-strategie: “Van klassieke dichters, tot moderne Big Tech-bedrijven; al eeuwen worden mooie woorden gebruikt om er vooral zelf beter van te worden. Hoe werken die retorische excuses precies? En waarom slikken we ze?” Lees hier het interview.