Biodiversiteit meten en monetizen
Wat als we in plaats van geld te verdienen aan het leegtrekken van de natuur, geld kunnen verdienen aan het beschermen ervan? Daarover ging VPRO Tegenlicht. Koolstofboeren, bos-obligaties, emissiehandelaren, biodiversiteitscredits; de ene na de andere financiële Excel-oplossing werd overtuigend bij de kijker naar binnen geschoven. De overkoepelende aanname is: als we biodiversiteit nauwkeurig meten en omzetten in een verdienmodel, dan leidt dat tot gezondere natuur. Wellicht is dat zo, maar er zijn gevaren. Lees hier welke.
–> Een systeem van financiële credits kan leiden tot perverse prikkels met negatieve ecologische gevolgen. Dat hebben we gezien met carbon credits die juist tot monoculturen leiden..
–> Het meten van biodiversiteit is te complex om in een eenduidige standaard vast te leggen. Naast botsende meet belangen, is er geen eensgezindheid over hoe je zoiets complex als de staat van de natuur goed meet. Een hoop belangrijke aspecten, zoals de interactie tussen soorten en soorten die buiten taxonomische concepten vallen, passen überhaupt niet in een meetmodel..
–> Natuur kwantificering leidt er momenteel juist toe dat we met biodiversiteit-KPI’s en sterfteplafonds tot achter de komma berekenen welke natuur allemaal kapot mag..
–> De ideologie dat de natuur slechts waardevol is omdat het ons goederen en diensten geeft, heeft een keerzijde. Rob Bijlsma schrijft in zijn boek Kerken van Goud Dominees van Hout over natuurbescherming: “Medicijnen, zuurstofproductie, bouwconstructies, zaden, plantenbestuiving; in de taal van gelddenkers heet dat: ecosystem goods and services. Het is een dode wereld die zich bezig houdt met geld, een artikel dat geen echte waarde heeft, anders dan dat we er allemaal in geloven. Met als impliciete aanname: als het ecosysteem geen goederen of diensten geeft kunnen we het net zo goed opruimen. Dan is het alleen maar een kostenpost. De natuur als economisch product, vervangbaar dus.”.
–> Het uitgangspunt dat we boven de natuur kunnen staan door haar te reduceren tot een paar meetbare ecosystemen of haar om te zetten in een “kredietsysteem”, bewijst dat we de complexiteit van natuur onderschatten.
Wie zijn wij nog als mensheid als we het voortbestaan van het leven op aarde alleen willen waarborgen als daar een financiële beloning of cijfermatige taxatie tegenover staat?
