Chip in je lichaam?
Gisteren ging ik op NPO Radio 1 met hoogleraar hightech-systemen Maarten Steinbuch en biohacker Peter Joosten in gesprek over de wenselijkheid van een chip in je lichaam. Bijvoorbeeld om mee te betalen of om medische gegevens op te bewaren. Fragment hier terug te beluisteren.
Steinbuch redeneerde dat het verschil tussen een chip op je lijf via je smartphone en een chip in je lijf, heel klein is.
Het feit dat we A doen, wordt gepresenteerd als motivatie om B ook te doen doen. Ik zeg: foute redenering. Als we kijken naar autonomie, privacy, massa-surveillance, ongewenste gedragssturing en de macht van overheden en Big Tech die via de smartphone onze levens binnendringt, hebben we als samenleving een probleem. In plaats van een nog invasievere, frictielozere versie te omarmen, moeten we dat probleem aanpakken. Dat betekent dat we de stap die we hiervoor al hebben gezet -het permanent vastgelijmd zitten aan je mobiele gedragsmonitor- ter discussie moeten stellen. Of zoals MIT computerwetenschapper Joseph Weizenbaum al zei:
“Strengthening a particular technique -putting muscles on it- contributes nothing to it’s validity”.